Separatum Piotra Mosonia i deszcz

Za każdym razem, kiedy widzę na FB skan wiersza Piotra Mosonia, oczywiście bez oznaczenia autora, zastanawiam się, ale za chwilę cofam w sobie to zastanowienie.

bardzo krótki wiersz o frustracji

już

kurwa 

brak mi 

słów

Może właśnie dlatego wypisuję kartki do znajomych. Szukam manualnych rozwiązań dla otoczenia. Przechadzam się po muzeach, parkach i galeriach. Rozmaitych miejscach, gdzie już od dawna codzienny język trafia w pustkę. Do czego są nam potrzebne wiersze?! Książkę Piotra po raz pierwszy czytałam w Kaliszu. Dobrze pamiętam ten moment, siedziałam na łóżku, za oknem leżeli antybohaterowie, a ja uczyłam się czytać między cudzymi wersami. To kolejny powiew wiatru, niezbędnik. W celu zrozumienia najistotniejszych spraw należy zbić szybkę, odwrócić się do góry nogami i napełnić. 

imigrantka

już niematko

dlaczego wracać do siebie?

po systematycznie planowanym szczęściu

pozostały zaledwie wybroczyny

na głęboko pofałdowanej skórze

i zacieki na udach

sejsmograf umilkł i nawet nie zakwili

strefa ostatecznej ciszy wbrew

nerwom co kwitną do wewnątrz jedynie na sygnał karetki

dwie przecznice na południe

to wymaga skomplikowanych mechanizmów

tak unieść lewą stopę

i przenieść ją o fragment mieszkania

z prawą wcale nie jest pokorniej

gdy omijasz pokoje jeden za drugim

jak syberię - to łazienka

jak saharę - to kuchenny aneks z widokiem na złomowisko

jak guantanamo gdzie wciąż śmierdzi krwią

choć mąż błyskawicznie zainstalował klimatyzację

szybciej niż złożył łóżeczko

to było jeszcze we wtorek 

jak w innym życiu 

Za każdym razem, kiedy muszę oderwać się od pisania, muszę również oderwać od czytania. Oczywiście robię to niechętnie. W rzeczywistości wciąż poruszam się po omacku, wciąż w drodze. Wprawdzie nikt nie mówił, że będzie łatwo, jednak wrażliwość pozwala pojąć te wszystkie wątki, ułamki, sploty. Każdy poeta wnosi do mojej codzienności coś nowego. 

Piotr Mosoń
wiersze z tomu Separatum